Κρουστάλλη Δήμητρα
Πολύ πιο μπροστά οι ψηφοφόροι από την πρόταση Γεννηματά. Διεργασίες, μυστικές συζητήσεις και συγκρούσεις για την ανασυγκρότηση της παράταξης Ενα περίπλοκο τοπίο αναδεικνύεται στον απόηχο της πρότασης που έκανε η Φώφη Γεννηματά για την εκλογή προέδρου από τη βάση σε έναν νέο φορέα της Κεντροαριστεράς. Παρότι επικρατεί αναβρασμός και γίνονται συνεχώς δημόσιες τοποθετήσεις αλλά και μυστικές συναντήσεις μεταξύ στελεχών, οι οποίες δείχνουν ότι τα στεγανά στα κόμματα του χώρου είναι διάτρητα, φαίνεται ότι ακόμη δεν έχουν συντονιστεί τα βήματά τους με τον κοινωνικό χώρο στον οποίο απευθύνονται. Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει από την έρευνα της Κάπα Research για το «Βήμα της Κυριακής», όπου η πρόταση Γεννηματά βρίσκει θετική υποδοχή από το 50,1% των ερωτηθέντων (το 43,9% την αντιμετωπίζει αρνητικά). Ποια είναι η πρόταση της προέδρου του ΠαΣοΚ; Να δημιουργηθεί ένα σχήμα-ομπρέλα, κάτω από το οποίο τα συνεργαζόμενα κόμματα θα διατηρήσουν την αυτονομία τους - δηλαδή μια διευρυμένη Δημοκρατική Συμπαράταξη υπό την οποία σήμερα συνυπάρχουν το ΠαΣοΚ, η Δημοκρατική Αριστερά και οι Κινήσεις Πολιτών για τη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Τι θέλουν οι πολίτες; Η απάντηση είναι συντριπτική: Ενα ενιαίο κόμμα με ταυτόχρονη διάλυση των σημερινών κομμάτων ζητεί το 69% των ερωτηθέντων και μόλις το 17% τάσσεται υπέρ του συνασπισμού των υπαρχόντων κομμάτων. Αιφνιδιασμός και προβληματισμός
Από τη Χαρ. Τρικούπη μεταδίδεται ότι η πρόταση που έχει γίνει αποτελεί το ελάχιστο και ότι στην πορεία μπορεί να συμπληρωθεί και να αλλάξει με τις προτάσεις όσων δεχθούν να συμμετάσχουν στο εγχείρημα. «Θέλουμε να διαμορφώσουμε ένα περιβάλλον συνεργασίας με τη συμβολή όλων» τονίζουν. Τα προβλήματα όμως είναι προφανή: Υπάρχει ένα πρόβλημα διαδικαστικό. Η κυρία Γεννηματά έσπευσε να παρουσιάσει μια πρόταση χωρίς βαθύτερο σχεδιασμό, η οποία εξελήφθη από πολλούς ως κίνηση πανικού εξαιτίας της εκλογής του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η ΔΗΜΑΡ και οι Κινήσεις αιφνιδιάστηκαν και διαμαρτυρήθηκαν επειδή τα όργανα της Συμπαράταξης δεν λειτουργούν και γιατί η Επιτροπή για την Ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς υπό τον Γιάννη Μανιάτη δεν συνεδρίασε ποτέ - οι κακές γλώσσες λένε ότι η κυρία Γεννηματά την «πάγωσε» αμέσως μετά τη συγκρότησή της. Επιπλέον, οι επιτροπές και το χρονοδιάγραμμα που έχει εξαγγείλει η πρόεδρος του ΠΑΣοΚ αποτρέπουν κάποιους που θεωρούν ότι τελικά καλούνται να συμμετάσχουν «σε μια πασοκική διαδικασία». Ανοιχτό παραμένει και το ερώτημα αν θα γίνει συνέδριο μετά την εκλογή αρχηγού. Ενδεικτική του κλίματος είναι η ανακοίνωση των Κινήσεων που συμμετέχουν στη Δημοκρατική Συμπαράταξη, οι οποίες ζητούν
αντιπροσωπευτική σύνθεση του πανελλαδικού σώματος που θα συγκληθεί και το οποίο θα αποφασίσει την ονομασία, τα σύμβολα, το πρόγραμμα και το καταστατικό του νέου φορέα, συλλογικές δημοκρατικές διαδικασίες που θα επιτρέψουν την ενεργοποίηση και ισότιμη συμμετοχή όλων των ενδιαφερόμενων δυνάμεων και στελεχών. Ανάλογοι προβληματισμοί διατυπώνονται και από πρόσωπα εκτός της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Στο ΠαΣοΚ υπάρχουν αντιστάσεις
Το δεύτερο πρόβλημα προκύπτει από το ερώτημα αν μπορούν να διαλυθούν σε αυτή τη συγκυρία τα υπάρχοντα κόμματα, ώστε να φτιαχτεί ένα καινούργιο από την αρχή. Στο ΠαΣοΚ υπάρχουν ισχυρές αντιστάσεις, οι οποίες εκφράστηκαν από τον γραμματέα του κόμματος Στέφανο Ξεκαλλάκη. «Τον τελευταίο καιρό ακούω διαρκώς ότι το όχημα δεν μπορεί να είναι το ΠαΣοΚ (...) Το ΠαΣοΚ μπορεί να επανακάμψει, αρκεί να προβάλουμε τη μεγάλη προσφορά του στον τόπο και στους Ελληνες (...) Οταν οι ίδιοι απαξιώνουμε το ΠαΣοΚ, όταν εμείς ζητούμε την κατάργησή του, πώς περιμένουμε να μας εμπιστευτούν οι πολίτες;» είπε και πρόσθεσε ότι το σώμα που «νομιμοποιείται ηθικά και πολιτικά» να αποφασίσει αν θα επιλεγεί ο συνασπισμός κομμάτων ή η δημιουργία νέου φορέα με αιρετά όργανα είναι το σύνολο των μελών του ΠαΣοΚ. Από την άλλη πλευρά, ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος μίλησε για ιδρυτικό συνέδριο - «δεν συμφωνώ με μια "συνδιάσκεψη κομμάτων και ιερατείων"» είπε - στο οποίο θα συμμετέχουν όλοι οι πολίτες που εκφράζονται από τον χώρο μας, από μηδενική βάση. Πρωτοπόροι υπέρ δημιουργίας νέου φορέα με διάλυση των υφισταμένων ήταν η Αννα Διαμαντοπούλου και ο Γιώργος Φλωρίδης. Ακόμη και ο Κώστας Σημίτης διαπίστωσε σε συνέντευξή του στην «Athens Voice» ότι «το συγκεκριμένο σχήμα (σ.σ.: το ΠαΣοΚ) ολοκλήρωσε τον κύκλο του και θα έπρεπε να αναγεννηθεί, πρωτοστατώντας στη διαμόρφωση ενός ευρύτερου κινήματος της Κεντροαριστεράς με επεξεργασμένο προγραμματικό λόγο και σαφές στίγμα». Ο πρώην πρωθυπουργός, όταν ενημερώθηκε από την κυρία Γεννηματά για την πρωτοβουλία που σχεδίαζε, της σύστησε να την προετοιμάσει προσεκτικά ώστε όταν εκδηλωθεί να βρει θετική ανταπόκριση. Ολα επισπεύσθηκαν όμως όταν οι συνεργάτες της διαπίστωσαν ότι υπήρχε κίνδυνος να διαρρεύσει το σχέδιο. Χώρος, αυτόνομος και υπεύθυνος
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος υπενθυμίζει στις παρεμβάσεις του ότι η ομόφωνη απόφαση του τελευταίου συνεδρίου του ΠαΣοΚ ήταν ακριβώς η συμβολή του ΠαΣοΚ στη συγκρότηση του προοδευτικού Κέντρου που έχει σαφή αξιακά και πολιτικά χαρακτηριστικά. Ο χώρος του προοδευτικού ριζοσπαστικού Κέντρου, πιστεύει, υπάρχει και έχει κρίσιμο εθνικό ρόλο ανεξαρτήτως του εκλογικού συστήματος και της όποιας διπολικής τάσης καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις. Εναλλακτική λύση, προσθέτει, είναι μια κυβέρνηση συνεργασίας όλων των φιλοευρωπαϊκών δημοκρατικών δυνάμεων. Αν όμως κάποιο κόμμα που δηλώνει φιλοευρωπαϊκό και δημοκρατικό - αυτό αφορά και τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ - αρνείται τη λύση αυτή, οι υπόλοιπες δυνάμεις, εφόσον επαρκούν κοινοβουλευτικά, οφείλουν να αναλάβουν τις αναγκαίες πρωτοβουλίες. Ενας ισχυρός μεσαίος χώρος, αυτόνομος και υπεύθυνος, μπορεί να εγγυηθεί την εφαρμογή του εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης μέσω των συνεργασιών αυτών. Με τον τρόπο αυτόν ακυρώνονται ο τεχνητός διπολισμός και η αναχρονιστική λογική της αυτοδυναμίας για οποιονδήποτε. Μόνο η γραμμή αυτή οριοθετεί τον μεσαίο χώρο και από τον ΣΥΡΙΖΑ και από τη ΝΔ, εκτιμά. Ο κ. Βενιζέλος ξεκαθαρίζει ότι δεν τον ενδιαφέρουν προσωπικά κομματικοί ρόλοι, αλλά θεωρεί ότι έχει υποχρέωση να λειτουργεί «ως θεματοφύλακας της μόνης υπαρκτής εθνικής πολιτικής και της παραταξιακής αξιοπρέπειας και ως καταλύτης των διεργασιών συστράτευσης όλων των δυνάμεων της ευρύτερης παράταξης». Από το περιβάλλον του δημάρχου Αθηναίων Γιώργου Καμίνη, ο οποίος έχει βολιδοσκοπηθεί για να ηγηθεί στον χώρο, μεταδίδεται ότι δεν επιθυμεί να συμμετάσχει στις διαδικασίες για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς. Η συζήτηση για τον επικεφαλής έχει ανοίξει, η κυρία Γεννηματά ήδη δήλωσε ότι θα είναι υποψήφια σε μια διαδικασία ανοιχτή για όποιον θελήσει να είναι υποψήφιος.
Στο κάλεσμά της αντέδρασε θετικά ο Γιώργος Παπανδρέου. Στην κοπή της πίτας στα γραφεία του ΚΙΔΗΣΟ δήλωσε ότι θα συμβάλει για να υπάρξει προοδευτική αλλαγή στην Ελλάδα και ότι θα διαδραματίσει ρόλο για την ενότητα του ευρύτερου χώρου με προοδευτικό πρόσημο. «Η συμπόρευση των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς είναι χρέος για τη χώρα. Οι πολίτες δεν θα συγχωρήσουν άλλη εξέλιξη» παρατήρησε. Παράλληλα, εξελίσσονται προσπάθειες για να συμμετάσχουν στο εγχείρημα και άλλα πρόσωπα του χώρου, όπως π.χ. ο Γιάννης Ραγκούσης, πρωτοβουλίες υπέρ του εγχειρήματος έχει αναλάβει και ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης, ενώ προσεγγίζονται πρόσωπα από την πρωτοβουλία των 58, όπως ο Γιάννης Βούλγαρης, ώστε να συμβάλουν στην ανασυγκρότηση του χώρου. Οι δύο τάσεις στο Ποτάμι
Ενδιαφέρον, στο εξής, θα έχει η στάση του Ποταμιού, το οποίο όμως δεν αναμένεται να πάρει αποφάσεις πριν από το συνέδριό του τον Φεβρουάριο. Στο εσωτερικό του έχουν εκφραστεί δύο τάσεις. Η μία από τον Ιάσονα Φωτήλα, ο οποίος θεωρεί ότι το Ποτάμι θα πρέπει να συνεννοηθεί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και η άλλη από τον Σπύρο Λυκούδη που πιστεύει ότι θα πρέπει να κινηθεί προς την Κεντροαριστερά. Ο Σταύρος Θεοδωράκης μιλά για την ανάγκη σύμπηξης μιας μεταρρυθμιστικής συμμαχίας, αλλά δεν είναι πρόθυμος να πετάξει σωσίβιο για την αναβίωση παλαιοκομματικών μηχανισμών. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο στόχος του είναι να προκύψουν μέσα από το συνέδριο πέντε κεντρικές μεταρρυθμιστές θέσεις, στη βάση των οποίων θα επιδιώξει να οικοδομηθούν οι συμμαχίες του Ποταμιού. Αν η επιλογή αυτή νομιμοποιηθεί από το συνέδριο του κόμματος, αφήνει στον επικεφαλής του περιθώρια για πολλές κινήσεις, με δεδομένο ότι ο ίδιος ξεκαθαρίζει προς όλους ότι δεν είναι δεξιός.
Φλερτ από το Μαξίμου σε στελέχη από ΠαΣοΚ και Ποτάμι Ο Αλέξης ενδιαφέρεται για πρόσωπα μετο δικό σου προφίλ»
Γέφυρες προς την Κεντροαριστερά επιχειρεί να ρίξει το Μέγαρο Μαξίμου. Στελέχη που βρίσκονται κοντά στον Αλέξη Τσίπρα κινούνται, σύμφωνα με πληροφορίες, σε δύο μέτωπα. Το ένα είναι η Βουλή, όπου η κυβέρνηση έχει δύσκολες ψηφοφορίες μπροστά της και αναζητεί συμμαχίες με το ΠαΣοΚ και το Ποτάμι, έστω και σε επιμέρους ζητήματα, ώστε να υπάρξει μια επίφαση συναίνεσης. Το άλλο είναι ο διπολισμός και οι εξελίξεις που ενδεχομένως να πυροδοτήσει η εκλογή Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ. Ο κ. Τσίπρας, όπως είναι αναμενόμενο, δεν προτίθεται να παρακολουθήσει με σταυρωμένα χέρια τον σχηματισμό ενός αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου και επιχειρεί να πυκνώσει τις δικές του γραμμές με συμβολικά πρόσωπα από τον χώρο της Κεντροαριστεράς. Χαλασμένο τηλέφωνο»
Μέχρι στιγμής η προσπάθεια δεν φαίνεται να αποδίδει και οι αιτίες δεν είναι μόνο πολιτικές. Το επιτελείο του κ. Τσίπρα, από την πρώτη στιγμή που εγκαταστάθηκε στο Μέγαρο Μαξίμου, υιοθέτησε μια παράδοξη επικοινωνιακή τακτική διαρροών κατά αρχηγών και βουλευτών των άλλων κομμάτων, πότε για να θολώσει τα νερά και πότε για να σπείρει αμφιβολίες σχετικά με τις πραγματικές προθέσεις τους. Ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος ήταν τα εύκολα θύματα. Η Φώφη Γεννηματά αναγκάστηκε να διαψεύσει το βράδυ της 20ής Σεπτεμβρίου στους έλληνες και στους ευρωπαίους συνομιλητές της ότι αρνήθηκε την πρόταση του Πρωθυπουργού να συμμετάσχει στην κυβέρνηση, επειδή... δεν της έγινε ποτέ. Πριν από λίγους μήνες, η τακτική αυτή έφερνε σε αμυντική θέση τούς συνομιλητές του Πρωθυπουργού, αλλά και των συνεργατών του. Τα πράγματα όμως άλλαξαν ξαφνικά. Και να θέλαμε, δεν τολμάμε να μιλήσουμε μαζί τους. Αυτοί είναι ικανοί να μας βγάλουν στα μανταλάκια το επόμενο λεπτό!» λένε στη Χαριλάου Τρικούπη. Ανάμεσα στο ΠαΣοΚ και στον ΣΥΡΙΖΑ υπήρχαν ανοιχτοί δίαυλοι επικοινωνίας από την εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αντιπολίτευση. Μέσω αυτών μεταφερόταν η πρωθυπουργική επιθυμία για συναίνεση σε ζητήματα όπως είναι το Ασφαλιστικό, αλλά για πρώτη φορά η συνεννόηση θυμίζει χαλασμένο τηλέφωνο. Οι αγγελιοφόροι έχασαν την εμπιστοσύνη τους ότι υπάρχει αμοιβαία εχεμύθεια. Αυτή η ατμόσφαιρα δεν ευνόησε την προσέγγιση που λέγεται ότι επιχειρήθηκε με τον Ροβέρτο Σπυρόπουλο και, σε υπηρεσιακό επίπεδο, με τον Γιώργο Κουτρουμάνη για το Ασφαλιστικό. Επιπλέον, τα στελέχη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης εκτιμούν ότι διαμορφώνεται πεδίο επανασύνδεσης της παράταξης με ζωντανούς πυρήνες όπως είναι οι αγρότες, οι δικηγόροι και οι μηχανικοί και έχουν στρέψει εκεί την προσοχή τους. Αντίστοιχες είναι οι συζητήσεις που γίνονται στο Ποτάμι, στο οποίο επίσης αποστέλλονται μηνύματα σε διάφορα επίπεδα, όχι πάντα ηγετικά.
Συντροφική πίεση
Το ΠαΣοΚ και το Ποτάμι χρεώνουν στο Μέγαρο Μαξίμου τις φήμες ότι υπάρχει φλερτ με πρόσωπα όπως ο Μίμης Ανδρουλάκης, ο Χάρης Καστανίδης, ο Σπύρος Δανέλλης κ.ά. Ορισμένοι, όπως ο κ. Ανδρουλάκης, που έχει να παρέμβει στις πολιτικές εξελίξεις από την εποχή του δημοψηφίσματος, το οποίο είχε χαρακτηρίσει «δολιοφθορά εναντίον της πατρίδας που αν δεν ανακοπεί ισοδυναμεί με εθνική προδοσία», διαψεύδουν με οργή τις πληροφορίες. Αλλοι σιωπούν. Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι οι ιδιωτικές διαψεύσεις έχουν σχετική αξία, ιδίως επειδή είναι αλήθεια ότι στενοί συνεργάτες του Πρωθυπουργού έχουν προσεγγίσει πρόσωπα από τον χώρο της ευρύτερης ανανεωτικής Αριστεράς, με στόχο την πολιτική διεύρυνση και την ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ. Το Βήμα» έχει συνομιλήσει με πρόσωπα τα οποία δέχθηκαν το φλερτ του Μεγάρου Μαξίμου, αλλά επιθυμούν να διατηρήσουν σε αυτή τη φάση την ανωνυμία τους. Σύμφωνα με όσα μεταδίδουν, η προσέγγιση δεν είναι πιεστική, αλλά συντροφική, του τύπου «ο Αλέξης ενδιαφέρεται για πρόσωπα με το δικό σου προφίλ, που θα τον βοηθήσουν πολιτικά, αλλά και θα τον απομακρύνουν από επιλογές που δεν πολυθέλει». Οι επιλογές αυτές δεν προσδιορίζονται, ωστόσο υπάρχει ένας υπαινιγμός για τους ΑΝΕΛ και αφήνεται να εννοηθεί ότι αν στηριχθεί ο κ. Τσίπρας, θα κάνει κανονική στροφή προς το Κέντρο και τη σοσιαλδημοκρατία. Οι πρωθυπουργικοί συνεργάτες ρίχνουν τον σπόρο της διεύρυνσης και μένει να φανεί το προσεχές διάστημα αν πέφτει σε εύφορο έδαφος ή καταλήγει στις πέτρες και στα αγκάθια. Ριζοσπαστικές κινήσεις
Η κυβερνητική συνεργασία με τον Μητσοτάκη
Στην έρευνά της η ΚάπαResearch έθεσε το ερώτημα: «Μετά την εκλογή προέδρου, το νέο σχήμα της Κεντροαριστεράς με ποιο από τα δύο μεγάλα κόμματα πρέπει να επιδιώξει κυβερνητική συνεργασία;». Με τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη απαντά το 38,9%, με τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα λέει το 33,8%. Ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχουν οι τοποθετήσεις των ψηφοφόρων των κομμάτων, παρότι υπάρχει σημαντικό κομμάτι αναποφάσιστων. Συμπόρευση με τον Αλέξη Τσίπρα θέλει το 32,9% όσων ψήφισαν τον Σεπτέμβριο τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, το 19,8% του Ποταμιού και το 8,3% της Ενωσης Κεντρώων. Συνεργασία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη επιθυμεί το 37,3% των ψηφοφόρων της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, το 60,2% του Ποταμιού και το 55% της Ενωσης Κεντρώων.
Αντιστοίχως, στην ερώτηση για την πρωτοβουλία Γεννηματά θετικά εκφράζεται το σύνολο των ψηφοφόρων της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, το 74,3% του Ποταμιού και το 17% της Ενωσης Κεντρώων. Αρνητικά υποδέχθηκε την κίνηση αυτή το 21,3% των ψηφοφόρων του Ποταμιού και το 68,7% της Ενωσης Κεντρώων. Πιο δύσκολο είναι το θέμα της μορφής του νέου σχήματος. Συνασπισμό-ομπρέλα των υφιστάμενων κομμάτων θέλει το 39,6% της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, το 13% του Ποταμιού και το 14% της Ενωσης Κεντρώων. Το 60,4% της Δημοκρατικής Συμπαράταξης θεωρεί προτιμότερο το νέο κόμμα με διάλυση των υπαρχόντων κομμάτων, ομοίως το 79% του Ποταμιού και το 63,3% της Ενωσης Κεντρώων. Τα διλήμματα που αποφεύγουν να θέσουν οι ηγεσίες των κομμάτων της Κεντροαριστεράς τα θέτουν με καθαρό τρόπο οι ψηφοφόροι τους, οι οποίοι όπως φαίνεται βρίσκονται σε αναμονή ριζοσπαστικών κινήσεων και όχι μικροκομματικών διευθετήσεων.
ΠΗΓΗ
Via
Πολύ πιο μπροστά οι ψηφοφόροι από την πρόταση Γεννηματά. Διεργασίες, μυστικές συζητήσεις και συγκρούσεις για την ανασυγκρότηση της παράταξης Ενα περίπλοκο τοπίο αναδεικνύεται στον απόηχο της πρότασης που έκανε η Φώφη Γεννηματά για την εκλογή προέδρου από τη βάση σε έναν νέο φορέα της Κεντροαριστεράς. Παρότι επικρατεί αναβρασμός και γίνονται συνεχώς δημόσιες τοποθετήσεις αλλά και μυστικές συναντήσεις μεταξύ στελεχών, οι οποίες δείχνουν ότι τα στεγανά στα κόμματα του χώρου είναι διάτρητα, φαίνεται ότι ακόμη δεν έχουν συντονιστεί τα βήματά τους με τον κοινωνικό χώρο στον οποίο απευθύνονται. Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει από την έρευνα της Κάπα Research για το «Βήμα της Κυριακής», όπου η πρόταση Γεννηματά βρίσκει θετική υποδοχή από το 50,1% των ερωτηθέντων (το 43,9% την αντιμετωπίζει αρνητικά). Ποια είναι η πρόταση της προέδρου του ΠαΣοΚ; Να δημιουργηθεί ένα σχήμα-ομπρέλα, κάτω από το οποίο τα συνεργαζόμενα κόμματα θα διατηρήσουν την αυτονομία τους - δηλαδή μια διευρυμένη Δημοκρατική Συμπαράταξη υπό την οποία σήμερα συνυπάρχουν το ΠαΣοΚ, η Δημοκρατική Αριστερά και οι Κινήσεις Πολιτών για τη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Τι θέλουν οι πολίτες; Η απάντηση είναι συντριπτική: Ενα ενιαίο κόμμα με ταυτόχρονη διάλυση των σημερινών κομμάτων ζητεί το 69% των ερωτηθέντων και μόλις το 17% τάσσεται υπέρ του συνασπισμού των υπαρχόντων κομμάτων. Αιφνιδιασμός και προβληματισμός
Από τη Χαρ. Τρικούπη μεταδίδεται ότι η πρόταση που έχει γίνει αποτελεί το ελάχιστο και ότι στην πορεία μπορεί να συμπληρωθεί και να αλλάξει με τις προτάσεις όσων δεχθούν να συμμετάσχουν στο εγχείρημα. «Θέλουμε να διαμορφώσουμε ένα περιβάλλον συνεργασίας με τη συμβολή όλων» τονίζουν. Τα προβλήματα όμως είναι προφανή: Υπάρχει ένα πρόβλημα διαδικαστικό. Η κυρία Γεννηματά έσπευσε να παρουσιάσει μια πρόταση χωρίς βαθύτερο σχεδιασμό, η οποία εξελήφθη από πολλούς ως κίνηση πανικού εξαιτίας της εκλογής του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η ΔΗΜΑΡ και οι Κινήσεις αιφνιδιάστηκαν και διαμαρτυρήθηκαν επειδή τα όργανα της Συμπαράταξης δεν λειτουργούν και γιατί η Επιτροπή για την Ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς υπό τον Γιάννη Μανιάτη δεν συνεδρίασε ποτέ - οι κακές γλώσσες λένε ότι η κυρία Γεννηματά την «πάγωσε» αμέσως μετά τη συγκρότησή της. Επιπλέον, οι επιτροπές και το χρονοδιάγραμμα που έχει εξαγγείλει η πρόεδρος του ΠΑΣοΚ αποτρέπουν κάποιους που θεωρούν ότι τελικά καλούνται να συμμετάσχουν «σε μια πασοκική διαδικασία». Ανοιχτό παραμένει και το ερώτημα αν θα γίνει συνέδριο μετά την εκλογή αρχηγού. Ενδεικτική του κλίματος είναι η ανακοίνωση των Κινήσεων που συμμετέχουν στη Δημοκρατική Συμπαράταξη, οι οποίες ζητούν
αντιπροσωπευτική σύνθεση του πανελλαδικού σώματος που θα συγκληθεί και το οποίο θα αποφασίσει την ονομασία, τα σύμβολα, το πρόγραμμα και το καταστατικό του νέου φορέα, συλλογικές δημοκρατικές διαδικασίες που θα επιτρέψουν την ενεργοποίηση και ισότιμη συμμετοχή όλων των ενδιαφερόμενων δυνάμεων και στελεχών. Ανάλογοι προβληματισμοί διατυπώνονται και από πρόσωπα εκτός της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Στο ΠαΣοΚ υπάρχουν αντιστάσεις
Το δεύτερο πρόβλημα προκύπτει από το ερώτημα αν μπορούν να διαλυθούν σε αυτή τη συγκυρία τα υπάρχοντα κόμματα, ώστε να φτιαχτεί ένα καινούργιο από την αρχή. Στο ΠαΣοΚ υπάρχουν ισχυρές αντιστάσεις, οι οποίες εκφράστηκαν από τον γραμματέα του κόμματος Στέφανο Ξεκαλλάκη. «Τον τελευταίο καιρό ακούω διαρκώς ότι το όχημα δεν μπορεί να είναι το ΠαΣοΚ (...) Το ΠαΣοΚ μπορεί να επανακάμψει, αρκεί να προβάλουμε τη μεγάλη προσφορά του στον τόπο και στους Ελληνες (...) Οταν οι ίδιοι απαξιώνουμε το ΠαΣοΚ, όταν εμείς ζητούμε την κατάργησή του, πώς περιμένουμε να μας εμπιστευτούν οι πολίτες;» είπε και πρόσθεσε ότι το σώμα που «νομιμοποιείται ηθικά και πολιτικά» να αποφασίσει αν θα επιλεγεί ο συνασπισμός κομμάτων ή η δημιουργία νέου φορέα με αιρετά όργανα είναι το σύνολο των μελών του ΠαΣοΚ. Από την άλλη πλευρά, ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος μίλησε για ιδρυτικό συνέδριο - «δεν συμφωνώ με μια "συνδιάσκεψη κομμάτων και ιερατείων"» είπε - στο οποίο θα συμμετέχουν όλοι οι πολίτες που εκφράζονται από τον χώρο μας, από μηδενική βάση. Πρωτοπόροι υπέρ δημιουργίας νέου φορέα με διάλυση των υφισταμένων ήταν η Αννα Διαμαντοπούλου και ο Γιώργος Φλωρίδης. Ακόμη και ο Κώστας Σημίτης διαπίστωσε σε συνέντευξή του στην «Athens Voice» ότι «το συγκεκριμένο σχήμα (σ.σ.: το ΠαΣοΚ) ολοκλήρωσε τον κύκλο του και θα έπρεπε να αναγεννηθεί, πρωτοστατώντας στη διαμόρφωση ενός ευρύτερου κινήματος της Κεντροαριστεράς με επεξεργασμένο προγραμματικό λόγο και σαφές στίγμα». Ο πρώην πρωθυπουργός, όταν ενημερώθηκε από την κυρία Γεννηματά για την πρωτοβουλία που σχεδίαζε, της σύστησε να την προετοιμάσει προσεκτικά ώστε όταν εκδηλωθεί να βρει θετική ανταπόκριση. Ολα επισπεύσθηκαν όμως όταν οι συνεργάτες της διαπίστωσαν ότι υπήρχε κίνδυνος να διαρρεύσει το σχέδιο. Χώρος, αυτόνομος και υπεύθυνος
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος υπενθυμίζει στις παρεμβάσεις του ότι η ομόφωνη απόφαση του τελευταίου συνεδρίου του ΠαΣοΚ ήταν ακριβώς η συμβολή του ΠαΣοΚ στη συγκρότηση του προοδευτικού Κέντρου που έχει σαφή αξιακά και πολιτικά χαρακτηριστικά. Ο χώρος του προοδευτικού ριζοσπαστικού Κέντρου, πιστεύει, υπάρχει και έχει κρίσιμο εθνικό ρόλο ανεξαρτήτως του εκλογικού συστήματος και της όποιας διπολικής τάσης καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις. Εναλλακτική λύση, προσθέτει, είναι μια κυβέρνηση συνεργασίας όλων των φιλοευρωπαϊκών δημοκρατικών δυνάμεων. Αν όμως κάποιο κόμμα που δηλώνει φιλοευρωπαϊκό και δημοκρατικό - αυτό αφορά και τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ - αρνείται τη λύση αυτή, οι υπόλοιπες δυνάμεις, εφόσον επαρκούν κοινοβουλευτικά, οφείλουν να αναλάβουν τις αναγκαίες πρωτοβουλίες. Ενας ισχυρός μεσαίος χώρος, αυτόνομος και υπεύθυνος, μπορεί να εγγυηθεί την εφαρμογή του εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης μέσω των συνεργασιών αυτών. Με τον τρόπο αυτόν ακυρώνονται ο τεχνητός διπολισμός και η αναχρονιστική λογική της αυτοδυναμίας για οποιονδήποτε. Μόνο η γραμμή αυτή οριοθετεί τον μεσαίο χώρο και από τον ΣΥΡΙΖΑ και από τη ΝΔ, εκτιμά. Ο κ. Βενιζέλος ξεκαθαρίζει ότι δεν τον ενδιαφέρουν προσωπικά κομματικοί ρόλοι, αλλά θεωρεί ότι έχει υποχρέωση να λειτουργεί «ως θεματοφύλακας της μόνης υπαρκτής εθνικής πολιτικής και της παραταξιακής αξιοπρέπειας και ως καταλύτης των διεργασιών συστράτευσης όλων των δυνάμεων της ευρύτερης παράταξης». Από το περιβάλλον του δημάρχου Αθηναίων Γιώργου Καμίνη, ο οποίος έχει βολιδοσκοπηθεί για να ηγηθεί στον χώρο, μεταδίδεται ότι δεν επιθυμεί να συμμετάσχει στις διαδικασίες για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς. Η συζήτηση για τον επικεφαλής έχει ανοίξει, η κυρία Γεννηματά ήδη δήλωσε ότι θα είναι υποψήφια σε μια διαδικασία ανοιχτή για όποιον θελήσει να είναι υποψήφιος.
Στο κάλεσμά της αντέδρασε θετικά ο Γιώργος Παπανδρέου. Στην κοπή της πίτας στα γραφεία του ΚΙΔΗΣΟ δήλωσε ότι θα συμβάλει για να υπάρξει προοδευτική αλλαγή στην Ελλάδα και ότι θα διαδραματίσει ρόλο για την ενότητα του ευρύτερου χώρου με προοδευτικό πρόσημο. «Η συμπόρευση των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς είναι χρέος για τη χώρα. Οι πολίτες δεν θα συγχωρήσουν άλλη εξέλιξη» παρατήρησε. Παράλληλα, εξελίσσονται προσπάθειες για να συμμετάσχουν στο εγχείρημα και άλλα πρόσωπα του χώρου, όπως π.χ. ο Γιάννης Ραγκούσης, πρωτοβουλίες υπέρ του εγχειρήματος έχει αναλάβει και ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης, ενώ προσεγγίζονται πρόσωπα από την πρωτοβουλία των 58, όπως ο Γιάννης Βούλγαρης, ώστε να συμβάλουν στην ανασυγκρότηση του χώρου. Οι δύο τάσεις στο Ποτάμι
Ενδιαφέρον, στο εξής, θα έχει η στάση του Ποταμιού, το οποίο όμως δεν αναμένεται να πάρει αποφάσεις πριν από το συνέδριό του τον Φεβρουάριο. Στο εσωτερικό του έχουν εκφραστεί δύο τάσεις. Η μία από τον Ιάσονα Φωτήλα, ο οποίος θεωρεί ότι το Ποτάμι θα πρέπει να συνεννοηθεί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και η άλλη από τον Σπύρο Λυκούδη που πιστεύει ότι θα πρέπει να κινηθεί προς την Κεντροαριστερά. Ο Σταύρος Θεοδωράκης μιλά για την ανάγκη σύμπηξης μιας μεταρρυθμιστικής συμμαχίας, αλλά δεν είναι πρόθυμος να πετάξει σωσίβιο για την αναβίωση παλαιοκομματικών μηχανισμών. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο στόχος του είναι να προκύψουν μέσα από το συνέδριο πέντε κεντρικές μεταρρυθμιστές θέσεις, στη βάση των οποίων θα επιδιώξει να οικοδομηθούν οι συμμαχίες του Ποταμιού. Αν η επιλογή αυτή νομιμοποιηθεί από το συνέδριο του κόμματος, αφήνει στον επικεφαλής του περιθώρια για πολλές κινήσεις, με δεδομένο ότι ο ίδιος ξεκαθαρίζει προς όλους ότι δεν είναι δεξιός.
Φλερτ από το Μαξίμου σε στελέχη από ΠαΣοΚ και Ποτάμι Ο Αλέξης ενδιαφέρεται για πρόσωπα μετο δικό σου προφίλ»
Γέφυρες προς την Κεντροαριστερά επιχειρεί να ρίξει το Μέγαρο Μαξίμου. Στελέχη που βρίσκονται κοντά στον Αλέξη Τσίπρα κινούνται, σύμφωνα με πληροφορίες, σε δύο μέτωπα. Το ένα είναι η Βουλή, όπου η κυβέρνηση έχει δύσκολες ψηφοφορίες μπροστά της και αναζητεί συμμαχίες με το ΠαΣοΚ και το Ποτάμι, έστω και σε επιμέρους ζητήματα, ώστε να υπάρξει μια επίφαση συναίνεσης. Το άλλο είναι ο διπολισμός και οι εξελίξεις που ενδεχομένως να πυροδοτήσει η εκλογή Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ. Ο κ. Τσίπρας, όπως είναι αναμενόμενο, δεν προτίθεται να παρακολουθήσει με σταυρωμένα χέρια τον σχηματισμό ενός αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου και επιχειρεί να πυκνώσει τις δικές του γραμμές με συμβολικά πρόσωπα από τον χώρο της Κεντροαριστεράς. Χαλασμένο τηλέφωνο»
Μέχρι στιγμής η προσπάθεια δεν φαίνεται να αποδίδει και οι αιτίες δεν είναι μόνο πολιτικές. Το επιτελείο του κ. Τσίπρα, από την πρώτη στιγμή που εγκαταστάθηκε στο Μέγαρο Μαξίμου, υιοθέτησε μια παράδοξη επικοινωνιακή τακτική διαρροών κατά αρχηγών και βουλευτών των άλλων κομμάτων, πότε για να θολώσει τα νερά και πότε για να σπείρει αμφιβολίες σχετικά με τις πραγματικές προθέσεις τους. Ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος ήταν τα εύκολα θύματα. Η Φώφη Γεννηματά αναγκάστηκε να διαψεύσει το βράδυ της 20ής Σεπτεμβρίου στους έλληνες και στους ευρωπαίους συνομιλητές της ότι αρνήθηκε την πρόταση του Πρωθυπουργού να συμμετάσχει στην κυβέρνηση, επειδή... δεν της έγινε ποτέ. Πριν από λίγους μήνες, η τακτική αυτή έφερνε σε αμυντική θέση τούς συνομιλητές του Πρωθυπουργού, αλλά και των συνεργατών του. Τα πράγματα όμως άλλαξαν ξαφνικά. Και να θέλαμε, δεν τολμάμε να μιλήσουμε μαζί τους. Αυτοί είναι ικανοί να μας βγάλουν στα μανταλάκια το επόμενο λεπτό!» λένε στη Χαριλάου Τρικούπη. Ανάμεσα στο ΠαΣοΚ και στον ΣΥΡΙΖΑ υπήρχαν ανοιχτοί δίαυλοι επικοινωνίας από την εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αντιπολίτευση. Μέσω αυτών μεταφερόταν η πρωθυπουργική επιθυμία για συναίνεση σε ζητήματα όπως είναι το Ασφαλιστικό, αλλά για πρώτη φορά η συνεννόηση θυμίζει χαλασμένο τηλέφωνο. Οι αγγελιοφόροι έχασαν την εμπιστοσύνη τους ότι υπάρχει αμοιβαία εχεμύθεια. Αυτή η ατμόσφαιρα δεν ευνόησε την προσέγγιση που λέγεται ότι επιχειρήθηκε με τον Ροβέρτο Σπυρόπουλο και, σε υπηρεσιακό επίπεδο, με τον Γιώργο Κουτρουμάνη για το Ασφαλιστικό. Επιπλέον, τα στελέχη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης εκτιμούν ότι διαμορφώνεται πεδίο επανασύνδεσης της παράταξης με ζωντανούς πυρήνες όπως είναι οι αγρότες, οι δικηγόροι και οι μηχανικοί και έχουν στρέψει εκεί την προσοχή τους. Αντίστοιχες είναι οι συζητήσεις που γίνονται στο Ποτάμι, στο οποίο επίσης αποστέλλονται μηνύματα σε διάφορα επίπεδα, όχι πάντα ηγετικά.
Συντροφική πίεση
Το ΠαΣοΚ και το Ποτάμι χρεώνουν στο Μέγαρο Μαξίμου τις φήμες ότι υπάρχει φλερτ με πρόσωπα όπως ο Μίμης Ανδρουλάκης, ο Χάρης Καστανίδης, ο Σπύρος Δανέλλης κ.ά. Ορισμένοι, όπως ο κ. Ανδρουλάκης, που έχει να παρέμβει στις πολιτικές εξελίξεις από την εποχή του δημοψηφίσματος, το οποίο είχε χαρακτηρίσει «δολιοφθορά εναντίον της πατρίδας που αν δεν ανακοπεί ισοδυναμεί με εθνική προδοσία», διαψεύδουν με οργή τις πληροφορίες. Αλλοι σιωπούν. Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι οι ιδιωτικές διαψεύσεις έχουν σχετική αξία, ιδίως επειδή είναι αλήθεια ότι στενοί συνεργάτες του Πρωθυπουργού έχουν προσεγγίσει πρόσωπα από τον χώρο της ευρύτερης ανανεωτικής Αριστεράς, με στόχο την πολιτική διεύρυνση και την ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ. Το Βήμα» έχει συνομιλήσει με πρόσωπα τα οποία δέχθηκαν το φλερτ του Μεγάρου Μαξίμου, αλλά επιθυμούν να διατηρήσουν σε αυτή τη φάση την ανωνυμία τους. Σύμφωνα με όσα μεταδίδουν, η προσέγγιση δεν είναι πιεστική, αλλά συντροφική, του τύπου «ο Αλέξης ενδιαφέρεται για πρόσωπα με το δικό σου προφίλ, που θα τον βοηθήσουν πολιτικά, αλλά και θα τον απομακρύνουν από επιλογές που δεν πολυθέλει». Οι επιλογές αυτές δεν προσδιορίζονται, ωστόσο υπάρχει ένας υπαινιγμός για τους ΑΝΕΛ και αφήνεται να εννοηθεί ότι αν στηριχθεί ο κ. Τσίπρας, θα κάνει κανονική στροφή προς το Κέντρο και τη σοσιαλδημοκρατία. Οι πρωθυπουργικοί συνεργάτες ρίχνουν τον σπόρο της διεύρυνσης και μένει να φανεί το προσεχές διάστημα αν πέφτει σε εύφορο έδαφος ή καταλήγει στις πέτρες και στα αγκάθια. Ριζοσπαστικές κινήσεις
Η κυβερνητική συνεργασία με τον Μητσοτάκη
Στην έρευνά της η ΚάπαResearch έθεσε το ερώτημα: «Μετά την εκλογή προέδρου, το νέο σχήμα της Κεντροαριστεράς με ποιο από τα δύο μεγάλα κόμματα πρέπει να επιδιώξει κυβερνητική συνεργασία;». Με τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη απαντά το 38,9%, με τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα λέει το 33,8%. Ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχουν οι τοποθετήσεις των ψηφοφόρων των κομμάτων, παρότι υπάρχει σημαντικό κομμάτι αναποφάσιστων. Συμπόρευση με τον Αλέξη Τσίπρα θέλει το 32,9% όσων ψήφισαν τον Σεπτέμβριο τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, το 19,8% του Ποταμιού και το 8,3% της Ενωσης Κεντρώων. Συνεργασία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη επιθυμεί το 37,3% των ψηφοφόρων της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, το 60,2% του Ποταμιού και το 55% της Ενωσης Κεντρώων.
Αντιστοίχως, στην ερώτηση για την πρωτοβουλία Γεννηματά θετικά εκφράζεται το σύνολο των ψηφοφόρων της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, το 74,3% του Ποταμιού και το 17% της Ενωσης Κεντρώων. Αρνητικά υποδέχθηκε την κίνηση αυτή το 21,3% των ψηφοφόρων του Ποταμιού και το 68,7% της Ενωσης Κεντρώων. Πιο δύσκολο είναι το θέμα της μορφής του νέου σχήματος. Συνασπισμό-ομπρέλα των υφιστάμενων κομμάτων θέλει το 39,6% της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, το 13% του Ποταμιού και το 14% της Ενωσης Κεντρώων. Το 60,4% της Δημοκρατικής Συμπαράταξης θεωρεί προτιμότερο το νέο κόμμα με διάλυση των υπαρχόντων κομμάτων, ομοίως το 79% του Ποταμιού και το 63,3% της Ενωσης Κεντρώων. Τα διλήμματα που αποφεύγουν να θέσουν οι ηγεσίες των κομμάτων της Κεντροαριστεράς τα θέτουν με καθαρό τρόπο οι ψηφοφόροι τους, οι οποίοι όπως φαίνεται βρίσκονται σε αναμονή ριζοσπαστικών κινήσεων και όχι μικροκομματικών διευθετήσεων.
ΠΗΓΗ
Via
