αν έχεις κάτσει διυλίζοντας το κώνωπα πάντα καταλήγεις στη μόνη λύση, εκείνη του εξωτερικού.... Μεγάλο βήμα και μάλιστα για το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Συνήθως σε τέτοιες αποφάσεις που συνδέονται με αλλαγή τόπου διαμονής, αλλαγή τρόπου ζωής, εκμάθηση νέας γλώσσας και γενικότερα προσαρμογή σε νέα δεδομένα, τείνουμε οι άνθρωποι να σκεφτόμαστε μόνο τη θετική πλευρά. Και ορθά πράττουμε τελικά, αφού δε θα υπήρχε άλλος τρόπος να μας πείσουμε να κάνουμε το άλμα. Πολλές φορές τριγυρίζουν στο μυαλό σου διλήμματα ικανά να σε κρατήσουν ξύπνιο όλο το βράδυ. Μένεις και το παλεύεις συμβιβασμένος σε μια ποιότητα ζωής που δε σε ικανοποιεί, αλλά έχοντας τουλάχιστον κοντά σου φίλους και οικογένεια, ή παίρνεις βαθιά ανάσα και βουτάς σε άγνωστα νερά βασιζόμενος στις ικανότητές σου;
Και δώσ' του οι συζητήσεις με την οικογένεια και τους φίλους, και να 'σαι εσύ να σχεδιάζεις λίστες με τα υπέρ και τα κατά, να googlaρεις τη νέα γη, να γοητεύεσαι με τις ομορφιές της και ταυτόχρονα τα πόδια σου να είναι βουτηγμένα στο τσιμέντο. Δεν είναι εύκολο. Ίσως είναι και από τις δυσκολότερες αποφάσεις που πρέπει να πάρει κάποιος στη ζωή του, για τη ζωή του. Αυτή λοιπόν, είναι και η λέξη κλειδί. Η ζωή σου. Δεν αφήνεις τα πάντα πίσω σου για να κάνεις διακοπές διαρκείας. Βάζεις τελεία σε αυτά που έγραψες μέχρι σήμερα και ξεκινάς ένα νέο κεφάλαιο που ετοιμάζεσαι να διαμορφώσεις όπως εσύ θα ήθελες. Οραματίζεσαι το μέλλον σου και ξέρεις ότι κρίνεται από το δικό σου χέρι και τη δική σου δύναμη για να το βιώσεις. Βάζεις στόχους, ξυπνάς και κοιμάσαι κάθε μέρα με την ίδια σκέψη: πώς θα είναι η ζωή μου αν φύγω από τη χώρα μου; Εδώ λοιπόν, τα όνειρα ξεκινάνε να γίνονται προτεραιότητα. Εγκαταλείπεις φόβους και ανασφάλειες και ξεκινάς να «δουλεύεις» μέσα σου την ιδέα ότι από εδώ και πέρα θα ζεις αλλού. Θα κάνεις νέους φίλους, θα γνωρίσεις νέα ήθη και έθιμα, θα κάνεις καινούργια αγαπημένα στέκια, ίσως ερωτευθείς κιόλας, μα προ πάντων το μέλλον το επαγγελματικό, γιατί αυτό είναι που σου έδωσε τα φτερά, θα ανθίσει καλύτερα σε ξένο έδαφος, όσο απογοητευτικό και αν ακούγεται αυτό για τη χώρα σου. Σε όλη αυτή τη διαδρομή που έχεις να κάνεις χρειάζεσαι βέβαια υποστήριξη. Να έχεις δίπλα σου τα κατάλληλα άτομα που δε θα σου κόβουν τα φτερά, αλλά δε θα σε αφήνουν να αιθεροβατείς και να ενθουσιάζεσαι υπερβολικά. Πέραν της οικονομικής βοήθειας, το σημαντικότερο ρόλο παίζει η ψυχολογική βοήθεια. Θα υπάρξουν στιγμές που θα φρικάρεις, θα μετανιώσεις, θα κάνεις πίσω, θα κλάψεις και μόνο στο φόβο της απόστασης από τους δικούς σου ανθρώπους. Εδώ οφείλεις να σφίξεις τα δόντια, να αποβάλλεις κάθε αρνητική σκέψη από το μυαλό σου και να πάρεις το ρίσκο. Δε χρειάζεται να σε πιάνει πανικός ότι θα τους χάσεις όλους. Εκ των πραγμάτων με την οικογένεια σου δεν θα χαθείς και παράλληλα είναι τόσο μπροστά η τεχνολογία που μπορείς 24 ώρες την ημέρα να μιλάς και να βλέπεις όλο το παρεάκι. Θα μου πεις δεν είναι το ίδιο. Ναι, αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα. Θα θυσιάσεις μια ρουτίνα και κάποιες στιγμές για να δημιουργήσεις κάποιες άλλες, νέες, το ίδιο σημαντικές για την εξέλιξή σου ως άνθρωπος. Γι' αυτό σου λέω. Στρίμωξε τα όνειρά σου σε μια βαλίτσα και μην κοιτάξεις πίσω. Το παρελθόν σου έδωσε τα χρώματα, το μέλλον είναι ο καμβάς και το πινέλο το κρατάς εσύ. Επιμέλεια Κειμένου Τζίνας Σακελλαρίου: Σοφία Καλπαζίδου
pillowfights.gr
Via
